پری ثابت – روزنامه‌نگار

وقتی می‌خواهم درباره توفان غزه بنویسم، عذاب وجدان دارم. روی صندلی نرم نشسته‌ام. بخاری روشن است. فقط با لمس صفحه موبایل قیامت روی زمین را می‌بینم. فاجعه‌ای به نام منیت انسان را می‌بینم که می‌تواند هزاران نفر را آواره و دردمند کند. جنگ غزه نمونه زخم‌های جامعه انسانی است. در هر جای جهان منیت و زیاده‌خواهی انسان موجب رنج همنوعان شده است. فقط انگار جنگ غزه زخمی بزرگتر، عریان‌تر و دردناکتر است. موجودی به نام انسان تا انسان شدن راه طولانی تاریخ را پیموده است. برای این مغز پیشرفته، این آگاهی سرشار نیاکان ما جان داده‌اند. اطلاعات تکاملی در ژن ما ذخیره شده تا به سوی تکاملی بالاتر حرکت کنیم. اما وقتی در گوشه‌ای از جهان در باریکه‌ای به نام غزه فریاد انسان‌های ستمدیده برمی‌خیزد، شک می‌کنم به همه ژن‌هایی که در نهاد انسان وجود دارد. استادان بزرگ تاریخ، پیامبران و بزرگان معنوی به حق گفته‌اند که انسان نیازمند تزکیه است. پس پیشرفت و تکنولوژی و هوش سرشار بشری در صورت نبود تزکیه فقط منجر به بزرگتر شدن نفس و خودخواهی می‌شود. انسان برتر وقتی تزکیه نکرد باشد، تبدیل به جانوری می‌شود که نمونه آن خونریزان باریکه غزه هستند. و من که ادامه اخبار غزه را می‌بینم باز عذاب وجدان دارم. روی صندلی نرم نشسته‌ام. بخاری روشن است و کلمات پشت هم می‌آیند. من حس عجز خودم را با شما در میان گذاشتم.