وحید حاج سعیدی- روزنامه نگار
در دنیای صنعتی امروز حمل و نقل استاندارد و دارای مختصات جهانی، یکی از شاخصهای مهم و قابل اعتنای توسعه یافتگی محسوب می‌شود و نقش مهمی در ایجاد تراز مثبت شاخصهای اقتصادی و اجتماعی دارد. حمل و نقل اصولی و منسجم عوامل تولید را در شبکه پیچیده‌ای از روابط بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان به هم به گونه‌ای ساختارمند پیوند می‌دهد تا کالا یا محصول تولید شده در کوتاه‌ترین زمان و با بهترین کیفیت به دست مصرف کننده برسد.
حمل و نقل یکی از شاخصهای برقراری عدالت و توزیع رفاه و ثروت نیز محسوب می‌شود و کلیدی حیاتی و استراتژیک در توسعه یک کشور است. چرا که بهبود حمل و نقل عمومی علاوه بر تقویت رشد اقتصادی کشور، بر کیفیت زندگی ساکنان مناطق کمتر برخوردار نیز تاثیر مطلوبی دارد و فاصله این شهرها تا مرکز مانعی برای عدم دریافت خدمات و محصولات محسوب نمی‌شود.
از سویی حمل و نقل منظم و دسترسی سریع تأثیر عمده‌ای بر فعالیت‌های اقتصادی شرکت‌ها و کارخانجات دارد. بسیاری از مشاغل و صنایع به حمل و نقل کارآمد و سریع نیاز دارند تا بتوانند مواد اولیه و محصولات را تحویل و تهیه کنند و سرمایه گذاری‌های پایداری را حفظ کنند که می‌تواند درآمد ایجاد کند. رشد اقتصادی متکی به دسترسی به حمل و نقل قابل اعتماد و مؤثر است که گسترش تجارت را در طیف وسیع‌تری از سهامداران ممکن می‌سازد. حمل و نقل فرصت‌های زیادی را در بخش اشتغال ارائه می‌دهد
به همین اعتبار بخش حمل و نقل به صورت کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت بر شاخصهای اصلی اقتصاد کشور مانند تولید کل، تولید در بخشهاي اقتصادي، اشتغال کل، اشتغال در بخشهاي اقتصادي، قیمت در بخشهاي مختلف اقتصادي و شاخص هزینه‌های زندگی اثر مستقیم میگذارد.
شایان ذکر است که آنچه به مسائل حمل ونقل اهمیت می‌بخشد نقش جامع و قاطع آن در كلیه سطوح زندگی است. مطالعات انجام شده توسط بانک جهانی تأکید دارد که بخش حمل و نقل با هموار کردن امر مبادله و تجارت، موجبات رشد را هم در سطح ملی و هم در سطح جهانی فراهم میآور د و زمینه‌های امکان دسترسی به رفاه و تسهیلات ملی را افزایش می‌دهد. از هنگامی که انسان از ابزار و ادوات سنگی و فلزي در فرآیند تولید استفاده کرد، دستاوردهایش بیشتر شد و محصول بیشتری بدست آورد. با افزایش تولید و پیچیده‌تر شدن آن، تقسیم کار بوجود آمد و عواملی چون پراکندگی جمعیت و افزایش تدریجی آن، تسلط و دست یازي به زمینهای قابل کشت دور و نزدیک، پیدایش تدریجی مراکز مختلف تولید که نتیجه آن افزایش برخی از محصولات نسبت به نیاز جمعیت مراکز تولید بود، سبب شد که افراد به فکر مبادله اضافه تولید مراکز خود بیفتند که در این صورت حمل و نقل نقش و جایگاهی ویژه پیدا کرد.
با این حال باید امیدوار بود توسعه حمل و نقل پایدار به گونه‌ای باشد که کمترین آسیب را برای محیط زیست داشته باشد و از همه مهمتر اینکه سهولت در حمل و نقل مانعی برای توسعه و پیشرفت مناطق کمتر برخوردار نشود!