به نظر من آمريکايي ها تحت فشار دو جانبه هستند؛ اول اينکه همین تيم ترامپ بود که برجام را اجرا نکرد، قراردادي که همه ابعاد فني، ابعاد امنيتي و سياسي آن ديده شده بود و اروپاييها آن را پذيرفته بودند، ايرانيها هم آن را اجرا ميکردند. بنابراين الان بايد بتوانند قراردادي را با ايرانيها منعقد کنند که به افکار عمومي خودشان و افکار عمومي جهان نشان دهند که اين قرارداد از برجام بهتر و با برجام تفاوت دارد. دوم اين که فشار لابي اسراييلي در درون جامعه آمريکا، ميخواهد مانع قرارداد شود و تلاش ميکنند که فضاي يأس و نااميدي و بدبيني و چالش ايجاد کنند تا مذاکرات به نتیجه نرسد.
فکر ميکنم مذاکرات دو بخش مجزا از هم دارد؛ يک بخش، بخش سياسي و کلي آن بوده که تا الان تمام شده و دو طرف پيرامون مسائل سياسي و مسائل کلي تا حدودي ديدگاههايشان به هم نزديک شده است.
بخش دوم مذاکرات که بخش فني است. يعني سر ميزان غنيسازي، تعداد سانتريفيوژها، درصد غنيسازي، اورانيومي که قبلا غنيسازي شده با غناي بالا و نحوه استفاده ايران، نحوه نظارتها و ارتباط با فعاليتهاي اتمي و اينکه در چه سطحي بايد انجام شود، بحث ميشود. وظيفه آژانس اين است که به هر کشوري که عضو آژانس بينالمللي انرژي اتمي است، کمک کند تا براي استفاده صلحآميز اقدامات لازم را انجام دهد. ايران هم در چارچوب مقررات آژانس فعاليت ميکند.
روز یکشنبه هيئت ايراني با طرف آمريکايي درباره اين تناقض و پارادوکس در مواضع رسانهاي و مواضع اجرايي آمريکايي ها صحبت کرده و اعلام کردهاند که اين اظهارات ميتواند باعث شود مذاکرات به کندي پيش برود و مذاکرات دچار مشکل شود.
اينکه ما فکر کنيم در بخش فني، مذاکرات به چه نتيجهاي ميرسد به نظر من الان قابل پيشبيني نيست. بايد منتظر ماند و ديد در چارچوبي که توافق شده در بخش اول مذاکرات، آيا کارشناسان فني ميتوانند نظر هر دو طرف را تأمين کنند؟
باورم بر اين است همين که اين مذاکرات ادامه پيدا کرد و به بن بست نرسيد، نشانه خوبي است. ايران در خصوص غنيسازي براي اهداف غيرنظامي و صلحآميز عقبنشيني نميکند و فعاليت را در چارچوب آژانس ادامه می دهد. بايد ببينيم بخش دوم فني و اين صحبتي که ايرانيها با طرف آمريکايي درباره مواضع پارادوکسيکال و متناقضشان و گاه مواضعي که خلاف توافق اوليه هست، داشتهاند، آيا آثاري دارد؟ بايد ببينيم که آيا آمريکاييها واقعاً مواضعشان شفافتر و در چارچوب توافق انجام ميشود يا نه؟
آمريکاييها با قرارداد احتمالی جديد بايد بتوانند آن کاري را که قبلاً انجام دادند و از برجام خارج شدند را توجيه کنند. اين يک نکته است که به نظر من کار راحتي براي آمريکاييها نيست.
نکته دوم اين است که فشار اسرائيليها و فشار لابي اسراييلي در درون جامعه آمريکا اين است که هرگونه قراردادي که به ايرانيها اجازه دهد فعاليتهاي صلحآميز اتمي خود را داشته باشند و همين سياستي را که تا الان داشتند، ادامه دهند، به مفهوم آسيب به امنيت اسرائيل است فکر ميکنم اختلافی در سياست و تصميمگيري در حوزه سياست خارجي در بين قواي حاکميتي وجود ندارد و يک سياست يکپارچه واحد و متحد در قبال آمريکا در حال اجرا است. منبع: ايلنا