در طول تاریخ هنر، زنان هنرمند اغلب در سایه همتایان مرد خود قرار گرفته‌اند و سهم آن‌ها در جنبش‌های هنری بزرگ نادیده گرفته شده است. در جنبش امپرسیونیسم نیز با وجود نقش پررنگ و تأثیرگذار زنان، نام آن‌ها کمتر در روایت‌های رسمی هنر به چشم می‌خورد.به گزارش ایسنا، امپرسیونیسم، با محبوبیت همیشگی خود، برخی از محبوب‌ترین هنرمندان را پدید آورده که در حافظه‌ی ما حک شده‌اند. اما چند نفر از آن‌ها زن هستند؟ با وجود آنکه زنان نقشی اساسی در شکل دادن به این جنبش هنری دوست‌داشتنی ایفا کرده‌اند، تعداد کمی از نقاشان زن امپرسیونیست همان میزان از شناخته‌شدگی را مانند همتایان مرد خود تجربه کرده‌اند. ما در ادامه به بررسی ۱۰ نقاش پیشگام می‌پردازیم که میراث‌شان تقریباً در گذر زمان محو شده است، اما شایسته شناخت و تقدیر هستند.
۱. مری فیرچایلد مک‌مانی لو(Mary Fairchild MacMonnies Low)
«مری فیرچایلد مک‌مانی لو» هنرمندی بااستعداد و مورد احترام در ایالات متحده و اروپا بود. او در سال ۱۸۵۸ در ایالت کنتیکت متولد شد. «فیرچایلد» در مدرسه‌ی هنرهای زیبا سنت لوئیس تحصیل کرد. او در سال ۱۸۸۵، بورسیه‌ای سه‌ساله برای تحصیل در پاریس دریافت کرد و در آکادمی ژولیان(Académie Julian ) ثبت‌نام کرد و نزد کارولوس-دوران( Carolus-Duran) آموزش دید. «فیرچایلد» اندکی پس از ورودش، نمایش آثار خود در «سالن هنرمندان فرانسوی» را آغاز کرد و حضور پررنگی در محافل هنری پاریس داشت.
۲. هلن مک‌نیکول( Helen McNicoll)
«هلن مک‌نیکول» یکی از پیشروترین نقاشان امپرسیونیست کانادا، در حرفه‌ی خود به اوج رسید و برای ترکیب‌بندی‌های چشمگیرش شهرت بین‌المللی کسب کرد.
او در سال ۱۸۷۹ میلادی در تورنتو متولد شد و نقشی اساسی در شهرت امپرسیونیسم کانادایی فراتر از مرزهای آمریکای شمالی داشت. او آموزش رسمی‌اش را در انجمن هنر مونترال آغاز کرد و سپس به اروپا رفت و در مدرسه هنر اسلید در لندن(Slade School of Fine Art in London) ثبت‌نام کرد که یکی از نخستین مؤسساتی بود که به زنان فرصت‌هایی برابر با مردان می‌داد. او در سال ۱۹۱۳ به‌عنوان عضو وابسته‌ی «انجمن سلطنتی هنرمندان بریتانیا» و در سال ۱۹۱۴ به آکادمی سلطنتی هنرهای کانادا انتخاب شد.
۳. آنا آنچر(Anna Ancher)
«آنا آنچر» به عنوان چهره‌ای برجسته در امپرسیونیسم دانمارکی، یکی از اعضای «نقاشان اسکاگن»(گروهی از هنرمندان فعال در شمال دانمارک) بود. «آنچر» به‌عنوان یک زن، از ثبت‌نام در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در دانمارک محروم بود، اما در مدارس هنری خصوصی در کنار هنرمندان برجسته آموزش دید. او علاقه‌ی ویژه‌ای به بازی ظریف رنگ و نور داشت و از آثار امپرسیونیستی که در بازدیدهایش از پاریس در سال‌های ۱۸۸۵ و ۱۸۸۸ دید، تأثیر گرفت. او به خاطر نقاشی‌های کوچک از فضای داخلی خانه‌ها شهرت دارد. آنشر در نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال ۱۸۹۳ شرکت کرد و در سال ۱۹۱۳ مدال «Ingenio et arti» را دریافت نمود.
۴. ایمی کاترین براونینگ( Amy Katherine Browning)
«ایمی کاترین براونینگ» که در سال ۱۸۸۱ متولد شد، هم هنرمند بود و هم کنشگر. او در سال ۱۸۹۹ وارد «کالج سلطنتی هنر» شد و مدرک تدریس هنر گرفت. در آنجا برای نخستین بار با سیلویا پنکهرست (Sylvia Pankhurst)، آشنا شد و با او نمایشگاه زنان در سال ۱۹۰۹ را برگزار کرد. اگرچه بیشتر آثارش مناظری روستایی را به تصویر می‌کشند، اما براونینگ به نمایش زندگی کارگران نیز علاقه‌مند بود؛ برای مثال، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها درباره‌ی زندگی در کارخانه‌های کلاه‌سازی خلق کرد.
۵. «دوروتیا شارپ»(Dorothea Sharp)
دوروتیا شارپ که بیشتر به‌خاطر مناظر خیال‌انگیزش شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های برجسته‌ی امپرسیونیسم در انگلستان بود. او بزرگ‌ترین فرزند از پنج کودک خانواده بود و در سال ۱۸۹۴ در «مدرسه نقاشی منظره ریچموند» ثبت‌نام کرد و در زمانی که بیشتر زنان با آبرنگ نقاشی می‌کردند، تصمیم گرفت با رنگ‌روغن کار کند. او سپس وارد «Regent Street Polytechnic» شد که امروزه دانشگاه وستمینستر نامیده می‌شود و در آنجا تحت تأثیر سِر جرج کلاوزن(Sir George Clausen) قرار گرفت.
۶. برت موریسو(Berthe Morisot)
بی‌تردید نمی‌توان از تنها عضو زن بنیان‌گذار جنبش امپرسیونیسم یاد نکرد. از میان ۶ نقاش امپرسیونیست که در سال ۱۸۷۴ آثارشان را برای نخستین بار در پاریس به نمایش گذاشتند، پنج نفر مرد بودند و نفر ششم، برت موریسو بود. موریسو در همه‌ی نمایشگاه‌های امپرسیونیستی به جز یکی (سال ۱۸۷۹ که به‌تازگی مادر شده بود) شرکت کرد. او در سال ۱۸۹۲، نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در گالری « Boussod & Valadon» در پاریس برگزار کرد. موریسو که چهره‌ای مهم در تاریخ نقاشی زنان به‌شمار می‌رود، دیدگاهی زنانه و منحصربه‌فرد را به گروهی کاملاً مردانه آورد.